Категории
Самые читаемые
RUSBOOK.SU » Научные и научно-популярные книги » История » История Византийской империи. Время до крестовых походов до 1081 г. - Александр Васильев

История Византийской империи. Время до крестовых походов до 1081 г. - Александр Васильев

Читать онлайн История Византийской империи. Время до крестовых походов до 1081 г. - Александр Васильев

Шрифт:

-
+

Интервал:

-
+

Закладка:

Сделать
1 ... 121 122 123 124 125 126 127 128 129 ... 141
Перейти на страницу:

 Chronica Minora, I; trans. I. Guidi, Corpus scriptorum Christianorum Orientalium, Scriptores Syri, ser. HI, IV. Agapius (Mahboub) de Menbidg, Histoire universelle, ed. A. A. Vasiliev. – Patrologia Orientalis, VIII, 1912, П, (2), 453 (193). Chronique de Michel ie Syrien, trans. J. B. Chabot, II, 420. См. также: Т. Noldeke. Geschichte der Perser und Araber zur Zeit der Sasaniden. Leiden, 1879, SS. 391-392; Т. Noldeke. Aufsatze zur persischen Geschichte. Leipzig, 1887, S. 129.

[470]

 J. B. Bury. The Constitution of the Later Roman Empire. Cambridge, 1910, p. 20; J. B. Bury. Selected Essays, ed. H. Temperly. Cambridge, 1930, p. 109. Эта точка зрения была оспорена Э. Штайном. См.: Byzantinische Zeitschrift, Bd. XXIX, 1930, S. 353.

[471]

 The History of the Decline and Fall of the Roman Empire, ed. J. B. Bury, ch. 46.

[472]

 По поводу сирийского лимеса см.: R. Dussaud. Les arabes en Syrie avant I'lslam. Paris, 1907, pp. 24-56.

[473]

 Б. А. Тураев. История Древнего Востока. Петроград, 1914, т. 2, с. 373.

[474]

 Excerpta e Theophanis Historia. Bonn. ed., p. 485. См. также: Т. Noldeke. Geschichte der Perser und Araber… SS. 249-250; С. Conti Rossini. Storia d'Etiopia. Bergamo, 1928, p. 199.

[475]

 1. Goldziher. Die Religion des Islams. – Die Kultur der Gegenwart: Die Religionen des Orients, hrsg. P. Hinneberg. Bd. III, I, Teil 2, S. 102.

[476]

 Ibidem, S. 102. (Пренебрежительно-высокомерный тон, проглядывающий во всем этом абзаце, вызван, видимо, отчасти духом эпохи (ср. выше, пренебрежительный отзыв о Малале), отчасти тем, что А. А. Васильев ориентировался при написании этих страниц на работы первых двух десятилетий нынешнего века. За прошедшее время взгляд на доисламскую аравийскую культуру во многом изменился. У нас нет оснований считать аравийскую культуру и религию этого времени примитивной или недоразвитой. См. по этому вопросу подробно: J. Wellhausen. Reste arabischen Heidentums. Gesammelt und eriautert von J. Wellhausen. Leipzig, 1927. (Эта работа А. А. Васильевым использована не была); Т. Fahd. Le pantheon de l 'Arable centrale a la veille de l'hegire. Paris, 1968. О доис-ламской аравийской культуре в целом см.: Очерки истории арабской культуры V-XV вв. М., 1982. – Науч. ред.)

[477]

 1. Goldziher. Die Religion des Islams… S. 103. См. также: P. H. Lammens. La Mecque a la veille de l'hegire. – MUSJ, vol. IX, 1924, p. 439; idem. Les sanctuaires preislamiques dans l'Arabie Occidentale. – MUSJ, vol. XI, 1926, p. 173.

[478]

 Лучше не переводить слово «хиджра» как «бегство», ибо глагол «бежать» не передается в арабском корнем «хаджара», который означает «прервать отношения, покинуть племя, эмигрировать». См.: Encyclopedie de I'lslam, vol. II, pp. 320-321.

[479]

 См.: В. В. Бартольд. Ориентация первых мусульманских мечетей. – Ежегодник Института истории искусств, т. I, 1922, с. 116; С. Н. Bekker. Vom Werden und Wesen der Islamischen Welt: Islamstudien, 1. Leipzig, 1924, S. 429.

[480]

 1. Goldziher. Muhammedanische Studien. Halle, 1890, Bd. II, S. 20.

[481]

 1. Goldziher. Die Religion des Islams. – Die Kultur der G-egenwart: Die Religionen des Orients, hrsg. P. Hinneberg, Bd. Ш, I, S. 106.

[482]

 Н. Grimme. Mohammed. I. Das Leben. Munster, 1892, S. 123; Ch. Diehl, G. Marfais. Le Monde Oriental de 395 a 1018. Paris, 1936, p. 176.

[483]

 L. Caetani. Studi di storia orientate. Milano, 1914, vol. Ill, pp. 236, 257.

[484]

 См.: K. Guterbock. Der Islam im Lichte der byzantinischen Polernik. Berlin, 1912, SS. 6, 7, II, 67-68.

[485]

 Theophanes. Chronographia, ed. С. de Boor, p. 333. См.: W. Eischner. Die Nachrichten uber den Islam bei den Byzantinern. – Der Islam, Bd. ХХШ, 1936, SS. 133-162, 197-244.

[486]

 L. Caetani. Studi di storia orientale. Milano, 1911, vol. I, p. 368.

[487]

 Annales, ed. L. Cheikho. – Corpus scriptorum Christianorum Orientalium. Scriptores Arabici, II, 5, 1.4. Латинский перевод – PL, t. CIX, col. 1088.

[488]

 Baladhuri. Liber expugnationum regionum. Ed. M. J. de Goeje. Leiden, 1866, p. 137.

[489]

 M. J. de Goeje. Memoire sur la conquete de la Syrie. Leiden, 1900, p. I; С. Bekker. The Expansion of the Saracens – the East. Cambridge Medieval History, vol. II, p. 345.

[490]

 J. Maspero. Organisation militaire de l'Egypte Byzantine. Paris, 1912, pp. 119-132; A. E. R. Boak. Byzantine Imperalism in Egypt. -American Historical Review, vol. XXXIV, 1928, p. 8.

[491]

 M. Gelzer. Studien zur byzantinischen Verwaltung Agyptens. Leipzig 1909, S. 2.

[492]

 E. Amelineau. La Conquete de l'Egypte par les Arabes. – Revue historique, vol. CXIX, 1915, p. 282; G. Rouillard. L'administration civile de l'Egypte byzantine. Paris, 1928, pp. 241-248.

[493]

 H. 1. Bell. The Byzantine Servile State in Egypt. – Jornal of Egyptian Archaeology, vol. IV, 1917, p. 106.

[494]

 L. Caetani. Studi di storia orientale, vol. I, pp. 370-371.

[495]

 Ibid., vol. Ill, p. 3.

[496]

 I. Goldziher. Vorlesungen uber den Islam. Heidelberg, 1910.

[497]

 См.: L. Caetani. Annali dell'lslam. Milano, 1905, vol. I. pp. 731-734. Юар рассматривает посольство Мухаммеда к «Цезарю Византии» как сомнительное. См.; С. Huart. Histoire des arabes. Paris, 1912, vol. 1. pp. 145-155. Ж. Масперо называет этот призыв Мухаммеда «арабской легендой, содержащей, возможно, историческую основу» (Histoire des patriarches d'Alexandrie. Paris, 1923, p. 23); см. также: Ch. Diehl, G. Marcais. Le Monde oriental, p. 174.

[498]

 J. B. Bury. The Constitution of the Later Roman Empire. Cambridge, 1910, vol. П, p. 261; М. Butler. The Arab Conquest of Egypt. Oxford, 1902, pp. 139 ff.

[499]

 Р. К. Hitti. History of the Arabs. London, 1937, pp. 164-165.

[500]

 См.: С. Bekker. The Expansion of the Saracens – the East. – The Cambridge Medieval History. Cambridge, 1913, vol. II, p. 352; С. Bekker. Vom Vereden und Wesen der Islamischen Welt: Islamstudien, 1. Leipzig, 1924, S. 96; P. Kahle. Zur Geschichte des mittelalterischen Alexandria. – Der Islam, Bd. XII, 1922, SS. 32-33, 35.

[501]

 Н. Gelzer. Abriss der byzantinischen Kaisergeschichte. Munchen, 1897, S. 951.

[502]

 L. Brehier. La Transformation de I 'Empire byzantine sous les Heraclides. – Journal des Savants, n. s., vol. XV, 1917, p. 402.

[503]

 См.: А. П. Рудаков. Очерки византийской культуры по данным греческой агиографии. М., 1917, с. 65.

[504]

 Рецепт греческого огня сохранился в трактате, приписываемом некоему Марку Греку (Marcus Graecus), который был, без сомнения, составлен по-гречески не позже IX века. Известен он в латинском переводе под заголовком «Liber ignium a Marco Graeco descriptus». Лучшее издание осуществлено М. Вертело (М. Berthelot. La Chimie au Moyen Age. Paris, 1893, vol. I, pp. 100-135). Есть французский перевод и хорошие комментарии. Более новое издание: Н. W. L. Hime. The Origin of Artillery. London, 1915, pp. 45-63. См. также: К. Krambacher. Geschichte derbyzantinischen Litteratur… SS. 636-637; E. Gibbon. Decline and Fall of the Roman Empire, ed. J. B. Bury, vol. VI, pp. 539-540. Они не знали об издании Вертело и цитировали старое издание: F. Hofner. Histoire de la Chimie. Paris, 1842, vol. I, pp. 491-497. См. также: М. Johns. Handbuch einer Geschichte des Kriegswesens von der Urzeit bis zur Renaissance. Leipzig, 1880, SS. 512-514; С. Oman. A History of the Art of War in the Middle Ages. London, 1924, vol. П, pp. 206, 209-210; С. Zenghelis. Le feu gregeois. – Byzantion, vol. VII, 1932, pp. 265-286; N. D. Charanis. Chemical Warfare in the Middle Ages. Kallinikos Prepared Fire. – Journal of Chemical Education, vol. XIV, 8, 1937, pp. 360-365. Каллиник открыл, что добавление селитры к известным уже горючим смесям увеличивает их горючесть (р. 364).

[505]

 См.: М. Canard. Les expeditions des arabes centre Constantinople dans l'histoire et dans la legende. – JA, vol. CCVIII, 1926, pp. 63-80; P. Kahle. Zur Geschichte der mittelalterischen Alexandria. – Der Islam, Bd. XII, 1922, S. 33.

[506]

 Theophanes. Chronographia, ed. C. de Boor, p. 356.

[507]

 Ibid., p. 364.

[508]

 Ю. А. Кулаковский. История Византии. СПб., 1996, т. III, с. 239- 242.

[509]

 Alvari Cordubensis opera. Indiculus luminosus. Ed. F. H. Florez. Espana Sagrada. Madrid, 1753, vol. XI, p. 274. См. также: И. Ю. Крачковский. Арабская культура в Испании. М.; JL, 1937, с. 11-12.

[510]

 N. Baynes. – Journal of Egyptian Archaeology, vol. XVIII, 1932, p. 90. Он ссылается на: L. Lefort. La litterature egyptienne aux dernieres siecles avant l'invasion arabe. – Chronique d'Egypte, vol. VI, 1933, pp. 315-323.

[511]

 См.: J. Wellhausen. Das Arabische Reich und sein Sturz. Leipzig, 1902, S. 133. См. также: В. В. Бартольд. – Записки коллегии Востоковедов при Азиатском музее РАН, т. 1, 1925, с. 468-469.

[512]

 Ch. Diehl. L'Afrique byzantine, Paris, 1896, p. 590.

[513]

 Там же, с. 592. См. также: Е. Mercier. Histoire de l'Afrique septentrionale. Paris, 1888, vol. I, p. 218.

[514]

1 ... 121 122 123 124 125 126 127 128 129 ... 141
Перейти на страницу:
На этой странице вы можете бесплатно скачать История Византийской империи. Время до крестовых походов до 1081 г. - Александр Васильев торрент бесплатно.
Комментарии
Открыть боковую панель
Комментарии
Юлия
Юлия 24.05.2024 - 08:34
Здраствуй ,я б хатела стабой абщаца 
Сергій
Сергій 25.01.2024 - 17:17
"Убийство миссис Спэнлоу" от Агаты Кристи – это великолепный детектив, который завораживает с первой страницы и держит в напряжении до последнего момента. Кристи, как всегда, мастерски строит