El arasında - Əli Hüseynov Mirzadə

Seyidi odlara saldı bəxtəvər.

Gülə-gülə

Nazı-qəmzələrin canımı aldı,

Sinəmdən oxladın ay, gülə-gülə,

Nurlu səhərlərin dan ulduzusan,

Hüsnünə heyrandır ay, gülə-gülə.

Nazik əllər, mina gərdan, ay qabaq,

İltimas eylərəm bir dön bəri bax,

Hürüsən, qılmansan ay mələk sayaq,

Süz gətir əlində çay, gülə-gülə.

Xoş gəlmisən xoş məqamda dünyaya,

Bir nöqsan yox haqq göndərən bu paya,

Lalə yanaq, billur buxaq, ağ maya,

İlahi bəxş edib pay, gülə-gülə.

Gərdişi dövrandır, gəlib keçəcək,

Fələk zəmisini əkib biçəcək,

Yaxşıpis gün bir-birgəlib keçəcək,

Keçdiyin günləri say, gülə-gülə.

Seyid dəryalardan bir damla alır,

Ömür keçir, günlərimiz azalır,

Allah bilir, sanlı gündən nə qalır,

Axirət səsləyir hey, gülə-gülə.

Könlüm

Könlüm quşu uçub gedir,

İllər kimi, aylar kimi,

Gah lal-dinməz, gah şaqqıldar,

Coşub-daşan çaylar kimi.

Soyuğunda donub qalar,

İstisində pərvazlanar,

Kədərdən od tutub yanar,

İsti keçən yaylar kimi.

Peşəməngül

Erkən baş qaldıran barlı çiçəksən,

Bahar müjdəçisi, ay peşəməngül.

Səndən bal da çəkir arı, biləsən,

Bahar müjdəçisi, ay peşəməngül.

Qar altda boy atıb düyməliyrsən,

Sanki o ağ qarı didib, yeyirsən,

Bu soyuq qonağa çıx get deyirsən,

Bahar müjdəçisi, ay peşəməngül.

Qar da səndən qorxub, çəkilib dağa,

Əriyib su olub, dönür bulağa,

Əlvida deyirsən bu ağ qonağa,

Bahar müjdəçisi, ay peşəməngül.

Əlvan çiçəyinlə meşələr dolur,

Heyif ki, ömürün çox qısa olur,

Bir də görürsənki saralıb, solur,

Bahar müjdəçisi, ay peşəməngül.

Sonra estafeti verib nərgizə,

Muncuq toxumunu səpirsən düzə,

Bir də gələn yazda sənlə üz-üzə,

Bahar müjdəçisi, ay peşəməngül.

Seyid seyr etməyə hər gələn yazı,

Qəlbindən keçirir min dəfə azı,

Sənsən onun üçün çiçəklər nazı,

Bahar müjdəçisi, ay peşəməngül.

Oynasın

Toy evinə gəlsin dostlar, qohumlar,

Çəpik vurun, qoca, cavan oynasın,

Alqış sədasıyla məclis canlansın,

Bir birinə dost mehriban oynasın.

Bəylə gəlin gətirilsin məclisə,

Toy məclisi qismət olsun hər kəsə,

Əgər toyda kim oynamaq istəsə,

Utanmasın, gülə-gülə oynasın.

Aşbazımız hazırlasın xörəyi,

Xidmətçiyə qalsın masa bəzəyi,

Bismillahla başlasınlar yeməyi,

Əldə xonça, öndə duran oynasın.

Masabəyi bəzək versin məclisə,

Tar, kaman, saz qarışsınlar səs-səsə,

Xanəndə ruhlanıb gəlsin həvəsə,

Oxuduqca bala-bala oynasın.

Söz deyənlər dəvət olsun araya,

Ürək sözlərini desinlər toya,

Musiqiçi hava çalsın qonağa,

Hər havanı çala-çala oynasın.

Bəylə gəlin çağırılsın oyuna,

Alqış alqış üstə gəlsin toyuna,

Bir oynayan, bir də girsin oyuna,

Fürsət düşüb, dönə-dönə oynasın.

Seyid sözlərini deyir birbəbir,

Talehlərin versin mövlanı-qədir.

Toy xətasız keçsin, arzum belədir,

Qol götürsün baba, nənə oynasın.

İnsan ömrü

İnsan ömrü bir yaşında,

Çişək açıb çiçəklənir,

On beşində cavanlaşır,

Gözəlləşir, göyçəkləşir.

Otuzunda igidləşir,

Cəsurlaşır say seçilir,

Qırx yaşında tamamlanır,

Kamilləşir, püxtələşir.

Əllisində üz ağarır,

Saclarına qrov düşür,

Atmışında yaşı ötür,

Qocalıq təbilin çalır,

Yetmişində diş tökülür,

Ovurt batır, üz qırışır,

Səksənində ağıl köçür,

Söz tükənir, huş azalır.

Doxsanında heydən düşür,

Qulaq batır, gözlərinə duman çökür,

Yüz yaşında bu dünyanı tərk eləyir,

Axirət evini tikir.

Seyid, bax beləcə bir ömürdən,

Neçə-neçə şaxtalı qış,

Gül-çiçəkli bahar keçir,

Zaman-zaman insan ömrü,

Röyalartək yada düşür.....